Το «καπέλο του Παναμά»—χαρακτηρίζεται από κυκλικό σχήμα, παχιά ταινία και υλικό από άχυρο—αποτελεί εδώ και καιρό βασικό κομμάτι της καλοκαιρινής μόδας. Αλλά ενώ το καπέλο είναι αγαπητό για τον λειτουργικό σχεδιασμό του που προστατεύει όσους το φορούν από τον ήλιο, αυτό που πολλοί από τους θαυμαστές του δεν γνωρίζουν είναι ότι το καπέλο δεν δημιουργήθηκε στον Παναμά. Σύμφωνα με την ιστορικό μόδας Laura Beltrán-Rubio, το στυλ γεννήθηκε στην πραγματικότητα στην περιοχή που γνωρίζουμε σήμερα ως Ισημερινό, καθώς και στην Κολομβία, όπου ονομάζεται...«ψάθινο καπέλο toquilla."
Ο όρος «καπέλο Παναμά» επινοήθηκε το 1906, αφότου ο Πρόεδρος Θεόδωρος Ρούσβελτ φωτογραφήθηκε φορώντας το καπέλο κατά την επίσκεψή του στο εργοτάξιο της Διώρυγας του Παναμά. (Οι εργαζόμενοι που είχαν αναλάβει το έργο φορούσαν επίσης το καπέλο για να προστατευτούν από τη ζέστη και τον ήλιο.)
Οι ρίζες του στυλ ανάγονται στην προ-ισπανική εποχή, όταν οι ιθαγενείς της περιοχής ανέπτυξαν τεχνικές ύφανσης με άχυρο τοκίγια, φτιαγμένο από φύλλα φοίνικα που φύονται στις Άνδεις, για να φτιάχνουν καλάθια, υφάσματα και σχοινιά. Κατά την αποικιακή περίοδο τον 17ο αιώνα, σύμφωνα με τον Beltrán-Rubio,«Τα καπέλα εισήχθησαν από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες…Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα υβρίδιο των τεχνικών ύφανσης των προ-ισπανικών πολιτισμών και των καλυμμάτων κεφαλής που φορούσαν οι Ευρωπαίοι."
Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, όταν πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής κέρδισαν την ανεξαρτησία τους, αυτό το καπέλο φορέθηκε ευρέως και δημιουργήθηκε στην Κολομβία και τον Ισημερινό.«Ακόμα και σε πίνακες και χάρτες της εποχής, μπορείτε να δείτε πώς«δ απεικονίζουν ανθρώπους που φορούν καπέλα και εμπόρους που τα πουλάνε,"λέει ο Beltrán-Rubio. Μέχρι τον 20ό αιώνα, όταν το φορούσε ο Ρούσβελτ, η αγορά της Βόρειας Αμερικής έγινε ο μεγαλύτερος καταναλωτής«Καπέλα Παναμά"εκτός Λατινικής Αμερικής. Το καπέλο στη συνέχεια έγινε δημοφιλές σε μαζική κλίμακα και έγινε αγαπημένο κομμάτι των διακοπών και του καλοκαιριού, σύμφωνα με τον Beltrán-Rubio. Το 2012, η UNESCO ανακήρυξε τα ψάθινα καπέλα toquilla «Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ανθρωπότητας».
Η συνιδρύτρια και διευθύνουσα σύμβουλος της Cuyana, Karla Gallardo, μεγάλωσε στον Ισημερινό, όπου το καπέλο ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Δεν ήταν...«μέχρι που έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν έμαθε για την εσφαλμένη αντίληψη ότι το στυλ προερχόταν από τον Παναμά.«Έμεινα έκπληκτος από το πώς ένα προϊόν μπορούσε να πωλείται με τρόπο που δεν τιμούσε την προέλευσή του και την ιστορία του,"λέει ο Γκαλάρντο.«Υπάρχει απλώς μια τεράστια διαφορά μεταξύ του πού κατασκευάζεται το προϊόν και της προέλευσής του, καθώς και του τι γνωρίζουν οι πελάτες γι' αυτό."Για να διορθώσουν αυτό, νωρίτερα φέτος, η Gallardo και η συνιδρύτριά της, Shilpa Shah, παρουσίασαν το«Αυτό δεν είναι καπέλο Παναμά"καμπάνια που αναδεικνύει την προέλευση του στυλ.«Στην πραγματικότητα προχωράμε με αυτήν την καμπάνια με στόχο την αλλαγή ονόματος,"λέει ο Γκαλάρντο.
Πέρα από αυτήν την καμπάνια, οι Gallardo και Shah συνεργάστηκαν στενά με ιθαγενείς τεχνίτες στον Ισημερινό, οι οποίοι αγωνίστηκαν για να διατηρήσουν την τέχνη της κατασκευής ψάθινων καπέλων toquilla, παρά τις οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις που ανάγκασαν πολλούς να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους. Από το 2011, ο Gallardo επισκέπτεται την πόλη Sisig, μία από τις παλαιότερες κοινότητες ύφανσης toquilla στην περιοχή, με την οποία η μάρκα συνεργάζεται πλέον για τη δημιουργία των καπέλων της.«Αυτό το καπέλο«Η προέλευσή του είναι από τον Ισημερινό, και αυτό κάνει τους κατοίκους του Ισημερινού περήφανους, και αυτό πρέπει να διατηρηθεί,"λέει ο Gallardo, σημειώνοντας την επίπονη οκτάωρη διαδικασία ύφανσης πίσω από το καπέλο.
Αυτό το άρθρο παρατίθεται μόνο για κοινοποίηση
Ώρα δημοσίευσης: 19 Ιουλίου 2024
